Helebçe ra heta Heftanînî vîr

Awiranê kurdêkê kalî de ma heman wextî de dej û serfîrazî dîye. Vîrê ci de Helebçe estbi û Heftanîn de ciwîyayêne. Vatêne gerîla û nêtersayêne.

Dewêka Heftanînî de ez rastê ci ameya. Ma pîya roniştî û çay şimit. Vengê onus û hawanan ameyêne. Îşxalkeran dayêne cayêkî ro. Vat: ''Dewleta tirke qet nêvurîyaye.'' Cixareyêk girewt mîyanê êngiştanê xo û vat ''Helebçe.'' Dej û vîrameyîşanê xo ra behs kerdêne.

Wexto ke ey qala Helebçeyî kerdêne ma seke pîya şîyî ê kuçeyanê Helebçeyî. Ma doman verarê dadîya ci ra berz kerd, camêrdê ke têkişt kewtî werznayî. Axpînan ra cinîyê ke şelê nînan vêşayî kerdî ra. Domanê ke wexto ke kay kerdêne ginayî erdî kom kiriştî.

Ma destê xo da dêsanê ke cira boya saye ameyêne. Ma nêweşat na boye destê ma ra şora. Ma waştêne tim wa vîrê ma de bo, ma xo vîrî ra nêkerê. Ma bîyarê xo vîrî ke şarêk çend rey seba azadîya xo kişta mergî de ca girewt.

Mi ci ra persa: ''Senî yeno vîrê to? To qet xo vîrî ra nêkerdo?'' Vat: ''Senî xo vîrî ra bikera? Ez zî, lajê mi zî, lajê ey zî do xo vîrî ra nêkerê. Eke ma xo vîrî ra bikerê ma do çin bibê.''

Nika zî hêrişê dewleta tirke verê berê înan de yê. Vat: ''Biewne çi ard Heftanînî ser, ma ser. Her roj hawan û obusan erzenê dewan ser. Seba ke Başûr bivisnê destî wina kenê. Domanê ma zanenê ke gerîlayî ameyoxê ma yê. Bi rojan o ke Heftanîn de şer esto. Ma dî ke gerîlayî senî xo ver danê, seba ma xîret kenê. Hînî ma nêeşkenê şorê dewanê xo. Nêmeyê Minînî kerdo veng, dewê Şeraniş, Kelaşî kerdî veng. Çim verda erdê ma. Ma top û tankan ra nêtersenê.''

Awiranê kurdêkê kalî de ma heman wextî de dej û serfîrazî dîye. Vîrê ci de Helebçe estbi û Heftanîn de ciwîyayêne.