Çiqas mendênê Natre Dameyî. To vatênê qey Viktor Hugoyî o dîyo ey ra feyz gureto û Qulizê Natre Dameyî nusnayo bi ferqêk, zerrîya Natre Dameyê Vîktor Hugoyî estbîye. Mirdiya xo emr kerdbî. Hama hawtay serrî estbî. Tim gelabî sera bî. Bîyênê da vîst roje ke, roja ke mi ra mevaco bê ma şîme çê ma çîne bîye. Vatênê:

-Bê ma şîme çê ma. Ti û Gule zaf rind yewbîn bikerê. Gule to ra zaf hes bikero.

Heta a roje mi pênêard ke ez şorî çê înan. Mi va êdî çi beno wa bibo ez do taluq bikerî şorî çê ey. Eke karê ma qediya mi va tamam Xalo ma emşo şîme çê şima. Xora ma taxa înan de bîme. Her kes ke bî vila şî çê xo ma kî verê xo da çê înan. Ma ke reştîme verê berê înan ber kerd ya û veng da:

-Gulê. Gula mi. Ka nîyade meymana ma esta.

Yewa bejn mîyanên, por derge berê odaye ra vecîyê ameyê virindiya ma. Rindeke bîye. O çiqas keyfweş û didan beş bî a hende xemgîn hende murizin bîye. Sey meyîtî ameye destê xo dergê mi kerd:

-Bi xeyr ameya heval.

-Xeyr mîyan de bîme.

Ez pawa menda ke a reyna çîyêna vajo. Mesela halê mi pers bikero la fek ra çekuyeda bîne nêvecîye. O erzîya bi ci va:

-Kerem bike hevala Zarîfe ronîşe.

Corê odaye de ca musna mi ke ez ronîşî. Ez bêveng şîya nîşta ro. Ez newe nîştbîro ke ey:

-Gulê Hevala Tilda şodir de vêşana. Şodir de çîyê nêwerdo. Ti hama çi hazir esto bîya.

Gule lingan ser o bîye. Bê ke veng vejo sereyê xo hejna û vecîye teber. Mîyan ra des deqayî ya vêrdî ra ya nêvêrdî ra dest de senîyêda girse senîyê ser o çêhazirî çi esto kewte zere. Senîyê ardê verê mi de naye ro. Ez rastîkî zaf vêşan bibî. Verê ke ez wer biwerî mi va:

-Ez wazena destanê xo bişuyî. Destşo kotî yo?

Gule kewte verê mi ez berda dest şo. Sereyê mi de persî mi destê xo şutî. Gelo na çîya nê ya? Çêna xo ya? Torna xo ya?

Ya?

Mi hal û hareketanê înan ra tênêvet ka çîya xo ya. Mi destê xo şutî. Ez ameya mi tayê wer werd. Gule sifre kerd ra berd. Gule kulinde de tayê xecelîye pey ra ameye nêzdîyê mi nişte ro. Ma sey hîrêgoşeyî nîşt me ro. Yewê ma ra vengêk nêvecîno. Rêya yewîne bîye ez bi hewayêde nîyanenî ra rî bi rî mendênê. Sereyê mi de ey persî ez werdênê la mi persnêkerdênê.

Na çîya nê ya?

Mi qey persnêkerdênê? Ez cewabî ra tersayênê. Mi zereyê xo de zanitêne ke a ne çêna ey a. Ne torna ey a.

Çiqas wext vêrd ra nêzanena. Bêvengîya ma ey xerepnê:

-Desturê şima est bo ez do rakuyî. Ez îxtîyar a. Hewnê mi êno. Şima xo rê ronîşê. Va û wuşt ra. O ke wuşt ra Gule kî wuşte ra. Hurdmînan pîya verê xo da odeyêk. O taw êdî mi rê bî ayan. Mi va qey tayênan biroşêk awa serdine ser sereyê mi de rijnaye. Êdî îmkan çîne bî ke ez xo bixapnî.

A yanê Gule heştes serre ya estbîyê ya çîne bîye. O hawtay serrî estbî. Çîyêde nîyanên senê şîkîyênê bibo? Kamcîn wicdanî çîyêde nîyanênî rê dest dayênê. Aqlê mi nêguretênê. Hela zerrîya mi qet nêguretênê. Na xasekîye û na qefçilîye senê şîkînê bêrê têlewe. Mi va qey hama koyî amayî serê zerrîya mi de nîştî ro. Mi eraqo serdin êşt.

Gule key amaybî? Mîyan ra çiqas wext vêrdbî ra mi nêzana. Ez bi nê vateyanê Gule amaya bi xo:

-To fam kerd ne heval. To fam kerd. Ez cinîya ey a hîrêyîna. Pîyê mi ez rota ey.

Xezika ez qet meameyêne xo.