Ma kîşta royêk de bine gozerêran de ca daybî xo. Ma kemeran ra xo rê maseyêda werî û kemeran ra kursî vîraştbî. Ma uca wer werdênê, çay şimitêne û xoşebere kerdênê. Roje hîrê ceman ma teqez uca bîme. Her yewê/a ma cad kerdênê ke saatanê werî de uca bê. Sewbîna her kes şiyênê kar û gureyê xo.

Perojan ra yew peroj bî. Mi hew dî seata werî ameya. Mi karê destê xo vera da ez bi lezkanî şiya cayê ma yê werî. Werê ma sey zaferî rêyan lobî û birinc bî. Ma bi kêf werê xo werd. Ez nêzanena qey la a roje linganê mi ez nêberda cayê karî. Pêro embazî şî ser karê xo ez cayê werî de kîşta royî de binê gozêre de menda. Mi di şuşê çayî şimitî. Ez şiya ke şuşê hîreyînî pirr kerî mi dî ke embazêk hawa cor ra êno. Ez pawayê ci menda. Ame reşt mi.

-Ma bi xeyr dî embaz.

-Xeyr bi silamet. Xeyr ameya embaz.

-Xeyr mîyande bîme.

Ma rewşa yewbînî pers kerde. Yewo kej o. Bejn mîyanên. Gonîya mi ci rê girîye. To dî tayê mordemî estê ti se vînena gonya to ci rê girîna ya hînî. Gonîya mi kî nê embazî rê girîye. Mi silayê cayê ma yê ronîştene kerd. Dor û marî de nîyada vere xo da mi û:

-Çi cayêde weş. Şima ginayê mîyanê cennetî keyf keyfê şima yo.

Roşna çimanê ey bereqîyênê. Mi sereyê xo hejna:

-Heqa to ya embaz cayêde zaf weş o. Sey cenetî yo.

Mi verê xo da hênîyo ke mîyanê cayê ma ra bi bilqinîye binê hardî ra vecîyênê herekîyênê şîyênê reştênê royî. Mi bardaxê kîşta hênî ra yew guret kerd pirr ard:

-Kerem bike embaz hewa germ o bardaxêk awe bişime.

Bi pêşmîrîyayîşî bardaxa awe destê mi ra gurete. Reyêk de şimite. Bardaxe dergê mi kerde:

-Destê to weş bê embaz.

-Helal û weş bo.

Mi bardaxe gurete. Şiya lewê semawere.

-Embaz ti çaya xo senî şimena?

-Wa normal bo.

Mi bardaxe kerde pirrê çaye arde verê ey de naye ro. Şekir dergê ci kerd:

-Nê ez çaya xo bê şekir şimena.

Ez pêşaş nêmenda çike nê serranê pêyenan de xeylê embazan çaye bê şekir şimitênê. Firtêk daye çaya xo ra û:

-Embaza Roşna amedeya?

-Heya embaza Roşna amedeya.

-Kerema xo ra ti şikîna venga ci bidê.

Mi sereyê xo hejna:

-Heya. Çimanê mi ser o.

. Ez cayê xo ra wuşta ra mi verê xo da cayê embazanê cinîyan. Tayê şîya nêşiya ame vîra mi:

-Embaz ez embaza Roşna ra vajî kam wazeno to bivîno?

-Aram. Nameyê mi Aram o. Ti vaje Aram a zanena.

-Çiman ser o embaz. Ez kî Şerwîn a.

-Çiman ser o. Ez keyfweş bîya.

-Ez kî.

Ez şiya mi venga embaza Roşna da. Ez û embaza Roşna ma pîya amayme lewê embaz Aramî. Înan bi keyfweşiye yewbîn pêşwazî kerd. Ez û embaza Roşna ma têkîşte de nîşteme ro. Ma xeylê xoşebere kerde ra dima embaza Roşna:

-Embaza Şerwîn ti zanena embaz Aram Ermenî yo.

Ez hem pêşaş menda hem kî keyfweş bîya. Embazê şaranê bînî tim bala mi ancenê. Mi pers kerd:

-Ti Ermenîyê kotî ya?

-Ma aslê xo de Amedij ê. La yê ma nika şiyê awrupa.

Kotî ra ame vîra mi nêzanena. Xezika ziwanê mi lal bîyênê mi qisey mekerdênê. Ya rast e mi waşt ez zîyade samîmîyetê xo îfade bikerî. Mi va:

-Embaz Aram ti zanena maya pîrîka mi kî Ermenî ya. Nameyê pîrîka mi kî Axçîk a.

Mi senî ke nê vateyî vatî rengê ey vuriya. Bereqîyayîşê çimanê ey bî mat. Mi nêzana ez se bikerî se vajî. Mi fam nêkerd çi bî. Sereyê xo kerd berz, bi çimanê hitan çimanê mi de nîyada û:

-Gelo qey qet pîyê pîrîkanê şima Ermenî nîyê…