Taw tawê wisarê şara yo. Arteşa Azad seba şarê ereb û a Sûriye bîyo omîdê xelasîye. Çi heyf ke no omîdbîyayîşê artêşa azad zaf derg nêkerd. Bi desan ketîbe û grubî vecîyay. Şoreş mîyan ra wuşt ra dem û dewran bî dem û dewranê dizdiye. Nê mîyan de tayê ketîbeyan meseleya dizdiye xo rê kerde çand û bi nameyê heqî dizdiye rewa kerde. Rojek malbatek haciz ra vîyarena. Mimbic ra ênê şonê Sîrîne. Yê ke ser haciziyê dest nanê ser erebeya na malbate vanê tekbîr û wazenê erebayê bigêrê. Camêrd tayê ano beno la rew fek ci ra veredano. Feqîr terseno. La cinîke pilosina înan ra û vana:

-Mekerê! Şima heqî sînenê mekerê. Teberê na erebayê çîyê ma çîn o. Ma bi na erebeyê debarîya xo kenîme. Eke şima na erebeyê bigêrê çîyêde ma nêmaneno.

La camêrdo ke dest dayo ser erebeyê û vato tekbîr-alahû ekber- a xo ra nêno war. Xeylê wext cinîke û camerd yewbînî anê benê. Emîr vîneno ke hayleme beno derg, o kî êno lewê înan. Senî ke emîr êno cinîke xo nêzdîyê emîrî kena. Kes şik nêbeno cinîke çi bikero. Cinîke senî ke nêzdîyê emîrî bena hermeyê emîrî ra gêna û vana:

-Tekbîr, alahû ekber.

Yê serê haciz matmende cinîke û emîrî de nîyadanê. Naye ser o camerdo ke heta a vîste ya xo ra nêameyênê war cinîke ra vano:

-Temam temam de erebeya xo bige emîrî raverde.