Edebîyatê kirmanckî de şaîrê cinîyî goreyê camêrdan zaf şenik ê. Şîîrê şaîranê cinîyan de hîs û problemê cinîyan babetê bingeyin ê. Ewro edebîyatê kirmancan de cinîyan cayê xo dîyar kerdo û rengêko newe dayo edebîyatê kirmanckî. Înan ra yewe zî Pinar Ozgul a.

Kitabê Pinar Ozgul “Axw û Adir“ serra 2025 de weşanaxaneyê Babekî ra vejîya û kitab 240 rîpel ê. Şîîrê ke nê kitabî de ca gênê hem kirmackî/zazakî yê û hem zî almankî yê. Şîîrê ke almankî eslê ci de kirmanckî yê û nê şîîrê hetê Mahîr Doganî ameyê açarnayene. 

Nuşteyê daşinasnayîş kitabî wina yo: “Daşinasnayîşê Babetê şîîranê Pinare de hem derdê însanî hem kî omid, xoverodayîş, destdayîş û bextewarîye ca cênê. Bi zerrîtenikîye a nê babetan çekuye bi çekuye reşena çarnena mecazanê candaran. Zonê zazakî, nê şîîran de reyna yeno ra can û bi çarnayîşê xo yê almankî dîaspora de reyêna yeno dînya.“

Şîîranê Pinar Ozgule ra nimûneyêk:

Rinde

Rinde, royê'm to de mij û duman o

Têmîyakewte wo, halê mi yeman o

Serê zerrîya mi to de henî peyman o

Ez maşiqê tü yo, hayrê xo nîyo.

 

Ze Xizirê kalî to ra nezdî cîran o

Ze wayîre çêyî to ra her roj ayan o

Ez zano ke emrê mi to rê talan o

Ez maşiqê tüyo, hayrê xo nîyo.

 

Pinare, çimê mi ver a mekuyê dûrî

Destê mi bijê şîmê çemê Munzurî

Ma'ra eşkera bo dar-kemerê Duzginî

Ez maşiqê tü yo, hayrê xo nîyo.

 

Îqrarê to zalim o, maşiqê to bîyo

Gunekar o, xetekar o, jüyo sêwî yo

Tobekar o, bindestê nefsê xo bîyo

Ez maşiqê tü yo, hayrê xo nîyo.