Roja êne ya. Êneyê payîzî yo. Hamûdê serê şodirî rew hewn ra wuşt ra. Senî ke çimê xo hewn ra kerdî ra venga hemserra xo da:

-Hedlê ka rew mi rê ara biya ez biwerî şorî bajar. Ey lajêkî kî hêşar ke bi mi ra bêro. Hedlê verê çeverî ra cewab da:

-Heya heya hela ti rawurze, dest û rûyê xo bişû, ara amadeya. Bi sênîya ke ser mast, penîr, zeyt û zater rêz kerdbî kewte zerre. Hamûdê bi lezkaniya hemserra xo matmende cayê xo ra wuşt ra, çeverê qiçkek ê odeya ra vecîya teber, şî daşîr, pey ra ame verê çeverî de awa ke hemserra ey naybî ro dest û rûyê xo bi milçe milç şûtî û kewt zerre. Lajê Hamûdê kî ame serê sifreyî ronîşt. Hûrdmîna areya xo werde û vecîyay teber. Hamûdê çerexiya bi lajê xo û va:

-Lajê mi de herê ma bîya ma şîme herêyo.

Lajek ca de xo resna herî her hewşe ra vet û ard. Hamûdê ke her palas kerd kewtî raye. Dewa Hamûdê nêzdiyê bajarî biye. Seba ke wesayîtê Hamûdê çîn bî kar û gûreye xo bi herî kerdênê. Tawo ke Hamûdê reşt bajar êdî ara bibî şîrîn. Şî sûka bajarî de çiyê ke ci rê lazimê guretî. Verê ke biçerexiyê dewe Hamûdê çerexiya lajê xo û va:

-Lajê mi ewro êno yo. Verê ke ma şîme çê ma şimê camiye nimacê ênî bikerîme hinî şîme. Pawayê vateyanê lajê xo nêma verê xo da camîye. Herê xo verê camîye de verda kewtî camîye. Cemat kî kom bîbî. Waxtbî. Nimec destpêkerd. Hamûdê pawayo ke di rekat nimêcê xo bikero û şoro. Nimêc bî derg. Her teber de ro. Hamûdê kewt qisawetê herî. Sebikero? Terseno ke her şoro vîndî bibo. Tenê yew çareyê xo est bî. Kîşta xo de lacê xo ra va:

-Lacê mi no nimêc nêqedîno. Ti şo ey herî girêbide.