Ti a erebeya sipîyê ra bi hestanê têmiyan bîya pîya. Hîna lingade to erebaye de ti cayê xo de biya huşk. No çik bî? Na senê bûglate bîye? Çi amaybî serê bajarê sewdaya to? Bajarê eşqê to. Ti ya sey haran pey eşqî de feteliyaybî û to peynîyê de nê bajarî de dîbî eşq. Xeyalê to zaf bî. Mekanê xeyalanê to no bajar bî. To sewdaya xo ra vatbî; ez do bêrî. Tawo ke şoreş şî serî ez do bêrî. Ez do bêrî diyarê to. Wazena to şad û bextewar bîvînî. To şên û keyfweş bivînî. Û to xatir waştbî. Of offf…!

To linga xo ya bîne kî daynê hard. To bi hurdmîn destan zonîyê xo gûretî. Çîyode xedar linganê to ra ver be mezgê to oncîya. Hende gandar bî ke to vîste bi vîste hîs kerd. Senî linganê to de destpêkerd canê to ra vila bî şî mezgê to. Şî mezgê to de ca bî. Cengo ke bajarê sewdaya to de amaybî pê mezgê to de reyna bî.

Hevalê to kewtî ferqa halê to. A mamosteya porsiyaya rindeke amayê, to bê hemdê xo, xo pilosna vilêyê aye ra. To va; şima pola yê, şima asin ê, şima senî şikiyayî bicûyê. Oxrê hende çiyan şima senî şikîyay bicûyê. Ti berba. Ti bi hîsranê xo nêşkiya. Bendê verê înan bî ya. Ê herekîyay. Herekîyay…

Ti hîrê rojan halê şoqî de menda. Ti hîrê rojan sey meyîtî feteliya. Ti roja çarine de nêmê mezgşîyayî ameya bi xo. Heya nêmeyê mezgê to şîbî. Ti êdî nêm mezg biya.

To dest kerd bi ci. To waşt pêro çîyê ke amayê serê bajarê sewdaya to ti nas bikerê. Tenê naskerdîş nê, to waşt hîs bikerê. Royê xo de hîs bikerê. To waşt ti bibê bajarê sewdaya xo. Ti tersena, ti zaf tersena. Tersê to çîyê ke berê pêşberê to ra yo. Tersê to vîndîkerdîşan ra yo. Beno ke eşqê to vîndî bîyo. Hevalîna to vîndîbîya bo.

Vîra to bîya kor. To vîra xo vîndî kerda. Çîyê nêno vîra to. Ma no bajar o bajaro ke to naskerdênê yo? Nê nê no o bajar nîyo. No bajarêde ciya yo. Ti ameya bajarêde xerîb. To no bajar verê qet nêdiyo. Ti fetelîna. Mîyanê kuçanê nê bajarî de fetelîna. Çîyêde nasî fetelîna. Ti kewta pey vîrîameyîşan. Ti kewta pey vîrîameyîşanê sewdaya xo. Sewdaya to binê xirban de menda? Hevalê to kî binê xirban de mendê? Ma şarê nê bajarî yo ke to ci ra zaf heskerdênê? O şaro pîr û pak. O şaro welatperwer. O şaro kurdewar. O şaro ke to çileyê zimistanî de bi heskerdîşê înan xo kerdenê germ. Kotî yê? Pêro kata şîyê? Persî persî! Persî galimê mezgê to kenê.

No çîyo? Ma nê bajarî de tenê cengê teyaranê amerika û daîş viraziyo? Dîmenê bajarî naye vano. Na to rê hîn zîyade giran êna. Ti şoq ser şoq vîyarnena. Vateyî vajîyenê. Vateyê weşî. Vateyê heqî. Vateyê ke benê awa serdinê serê zerrî de. Û vateyî estê zerrî dax kenê. Mezgî talan kenê. Benê kardî zerrî ra şonê. Didanan qirçnenê.

Ti hîna mat mendeya. Ti hîna şoqê destpêkê de ya. Şoqê to kêm nêbeno zîyade beno.

Vajîyeno; Eke Amerika mebîyênê Kobanê kewtbî. Kobanê bi xêra peşmergeyan xelesiye ra.

Amerika? Pêşmergeyî?

Nê hurdmîn çekuyî! Nê hurdmîn çekûyî mezgê to de serê zerrîya to de senî ca gûreto, çi anê vîra to? Ma to ê qet nasnêkerdê? Ê se şîkînê bibê xilaskarê şarêk, xilaskarê bajarêk? Hele no şar şarê Kurd bo, bajar bajarê Kurdan bo? Nê nê aqlê to nê nêgêno. Zerrîya to qebûl nêkena. Vateyî çi benê wa bibê zerrîya to to ra vana bawer meke. Çîyêde henên çîn o. Vana no zûrêde girs o. Na tirtenêda girs a. Ey wazenê xoverdayîşê şerkeranê kurdan bitirê. Ê wazenê xoverdayîşê lac û çênanê Kurdan, xoverdayîşê lac û çênanê her çar parçê kurdistanî bitirê. Wazenê xoverdayîşê mordemê ke zerrîya xo hîna bi mordemîye dana piro û amayî Kobanê de ceng kerd bitirê. Ê dizd ê. Ma hînî nîyo bêaxleqiya tewr girse tirtî ya. Bê exlaqîyê bînî pêro tirtişî ra vecînê.

Êdî halê bajarê to ra zîyade derdê to heqîqet o. Heqîqatê bajarê eşqê to. Heqîqet çîyo ti gerek e nas bikerê. To dest kerd bi ci. To dest kerd bi ci, ti kuçanê bajarê eşqê xo de feteliya. Feteliya, feteliya, feteliya…

Ti her şodir verê ke bajarê to hêşar bo ti bîya hêşar to dest pê kerd. Destê to de o resimantoxo qickek. To waşt her vîsta xoverdayîşê bajarê eşqê xo bi a makînaya qickeke bêpênî bikerê. To bi rojan her şodir no kar kerd. Ti hêdî hêdî feteliya. Game bi game feteliya. To waşt ti cengo ke bajarê eşqê to de qewîmîbî newede bicuyê. Mezg û zerrîya xo de hîs bikerê. To dî! To herendeyê cananê ke bajarê eşqê to de ceng kerdbî dî. Xora to vatenê qey înan kî zanitbî dizdî biwazê xoverdayîşê înan bitirê pey xo de çiqas destê înan ra amaybî herendeyî verdaybî.

Herendeyî gandar benê. Ti mîyanê cengî der a. Ceng kena. Ti kî kîşta hevalanê xo de hemverê dişmenanê homete ceng kena. Çi rey to rê ceng hende weş nêamaybî. Heqo no senî ceng o? Ma homete heta nika cengêde nîyanên diyo? Nê nê cengêde nîyanên rêya yewîn o. Her çiqas tarîxê gonîweran de cengî zaf bê kî, tarîxê înan pêro ceng bo kî no ceng ciya yo. No ceng cengê varek û vergê harî ra ravêr o. Cengê şanikan bîyo gandar. Beno ke şanikan de kî çîn bo no ceng. Ejderhayê şanikan bîyo raştkên ameyo wazeno Kurdan biqilotno ro. Eke bi Kobanê bişikiyo, dore ra pêro bajaranê Kurdistanî û Kurdan biqilotno ro.

Ti fetelîna, ti miyane xirban de fetelîna. Ti her ke fetelîna êna bi xo. Ti vurîyena. Ti newebena. Roje be roje ti newe bena. Herendeyê xoverrodayîşî to anê bi xo. Her çî mezg û zerrîya to de roşn kenê. Xoverderanê Kobanê, şerwananê cengê Kobanê ti vana qey zanito ke tayê biwazê xoverrodayîşê înan bitirê, pey xo de herendeyî êştê. Dêsan de nuşteyî nusnayê. Meterîsî şahadê xoverrodayîş û kedê înan rafîstenê verê çiman. Eke mordem mevîno, fam mekero gerek e kor û famkor bo.

No dem û dewran dizd o. No dem û dewran her çîyî tireno. Bingê bê exlaqiyê dizdiya. Pêroyê bêexlaqîye dizdiye ra weyî benê. No dem û dewran tenê çîmîyan nêtireno. No dem û dewran eşqî tireno, embaziye tireno, vîrîameyîşan tireno, mordemîye tireno. Mezg û zerrîyan tireno. Nê dem û dewranî waşt Kobanê de her çîyî bitiro. Hîna kî wazeno û lejê nê keno…